BERKENBLAD

[mediumtarotlady]

De berk is goed herkenbaar aan haar witte/zilverachtige stam en omdat zilver onder de Maan valt, valt de berk dus onder de Maan. De berk verschijnt vaak als eerste op voedselarme grond om die zo wat vruchtbaarder te maken (Maan). Omdat berkensap flink suikerhoudend is en suiker onder Venus valt, is Maan/Venus wellicht wat accurater, ook als je bedenkt dat Culpeper de boom sowieso onder Venus liet vallen. Maar het blad zelf is niet suikerhoudend en de thee ervan smaakt zelfs bitter, dus ik plaats Maan/Venus dan bij het sap ervan.

Verzamelen: pluk de blaadjes tussen mei en juli, voor de sterkste kracht ervan, spreid ze in dunne lagen uit en droog ze langzaam in het donker. Pluk gewoon van elke boom wat, zodat je een boompje niet kaalplukt. Ook de groene bast, voor eczeem en psoriasis, alsmede het suikerhoudende sap wat tevoorschijn komt als je de bast doorboort in de lente is heel heilzaam, bijv. voor haargroei, maar ik heb er persoonlijk een probleem mee om een boom van zijn bast te ontdoen of er in te boren. In veel bossen wordt de berk, die flink kan woekeren, echter bijna als onkruid gezien, terwijl het een heel elegante (Venus) boom is!

Dus als je toch een tak af moet zagen van de berk, en het hout insnijdt, druipt het sap eruit, en dat duurt wekenlang. Hou er een fles onder om het op te vangen en gebruik het dan als kuur, het is heel gezond, (maar bevat wel suiker). Hildegard van Bingen schijnt ook iets met de bloemen van de berk te hebben gedaan. Het sap komt vanzelf uit de boom vanaf het moment dat de nachten nog koud zijn en er over dag wat zon komt. Hoe je precies berkensap opvangt kun je ook vinden in dit leuke artikel.

Verse berkenschors, wat makkelijk van de boom bladdert, of gewoon in het bos op de grond ligt, helpt bij reumatische pijn als je het op de pijnlijke plek drukt. En de thee van de schors of het blad zou helpen bij diabetes. Dat is de reden dat ik onlangs eens flink berkenschorsthee dronk. Nadat ik het gedurende 1,5 dag had gedronken ontmoette ik bij toeval een helderziende. Het eerste wat hij tegen me zei was dat mijn energie die op zich erg los was (zo noemde hij dat), alle kanten uitzwieberde, een beetje zigzaggend, en hij zei, dat het precies dezelfde energie als die van de berkenboom was.... zonder dat hij wist dat ik de thee ervan had gedronken. Zo sterk kunnen kruiden dus werken! Dat heen en weer gezwabber, een beetje kwikzilverachtig, past goed bij Mercurius of Maan/Mercurius dus laat ik de schors daaronder vallen (en van de berkenschorsthee blijf ik voorlopig af:-)

Het kruid is urinedrijvend, zweetdrijvend, antiseptisch, bloedzuiverend en koortswerend en geeft verlichting bij jicht, reumatische pijn/artritis en artrose, psoriasis en blaasontsteking. Langdurig en regelmatig gebruiken! Het vergemakkelijkt dan ook de verwijdering van nierstenen. Het wordt ook ingezet tegen aderverkalking en aderontsteking, (de Maan die weer soepel maakt tegenover Saturnus, Kreeft tegenover Steenbok). En het helpt mensen die vocht vasthouden, waterzucht dus (Maan), door het af te drijven.

Thee: 40 gram gedroogd kruid 10 minuten laten trekken in een liter kokend water. Drie kopjes per dag drinken tussen de maaltijden door, langdurig. (Je kunt dit kruid veilig gedurende lange tijd gebruiken). Ook als voor-of najaarskuur drie weken lang. Het smaakt wat bitter. Eventueel zoeten met honing of stevia, of zelfs het sap van de berk zelf, dat nogal zoet schijnt te zijn.

Thee van Berkenknoppen in het voorjaar: helpt bij waterretentie, reuma, cellulitis, zuivert de lever en de nieren (ontgift)

Eetbaarheid: de jonge blaadjes kunnen in de lente door de sla.

[mediumtarotlady]

Een Blackfoot Indianen legende:

WAAROM DE BERK ZO’N BESCHADIGDE SCHORS HEEFT:



Het was een hete dag, en Oude-Man probeerde te slapen, maar de hitte maakte hem ziek. Hij wandelde naar de heuveltop om lucht te krijgen, maar er was geen lucht. Toen ging hij naar de rivier en ook dat hielp niet. Hij reisde naar het woud, en daar was de hitte groot, maar er was wel voldoende schaduw. Natuurlijk had al dat gereis hem nog meer verhit gemaakt, maar hij bleef maar doorgaan. Toen riep hij de wind aan om te gaan blazen en langzaam gebeurde dat. Eerst niet zo heel hard, omdat de wind bang was Oude-Man kwaad te maken, maar hij bleef roepen: Harder! Harder! Blaas zoals je nog nooit geblazen hebt en stuur deze hitte weg van de wereld!

Dus de wind blies natuurlijk nog harder, harder dan ze ooit gedaan hadden. “Buig en breek, sparreboom”, schreeuwde Oude-Man, en de Spar boog en brak inderdaad.

“Buig en breek, denneboom”, schreeuwde Oude-Man, en de Den boog en brak inderdaad. “Buig en breek, berkeboom”, schreeuwde Oude-Man, en de berkenboom boog inderdaad, maar hij brak niet, nee meneer! , hij brak niet!

“Ah, berkenboom, waarom luister je niet? Buig en breek zeg ik je! “ Maar alles wat de berk deed was buigen, hij brak niet. “Je wilt niet breken he”, schreeuwde Oude-Man, terwijl hij naar de berk rende met zijn mes. Hij greep de top van de berk die de grond aanraakte met al dat gebuig, en sneed de bast er af. En hij maakte de ene beschadiging na de andere in de berkenboom met zijn mes. “Zo”, zei Oude-man, “dat heb je verdiend! Zo lang als de tijd zal voortbestaan, zo lang zul jij er altijd zo uitzien, met zo’n gekerfde schors. Ja, en alle berkenbomen zullen eeuwig dezelfde markeringen hebben”. En dat doen ze dus ook. Je hebt ze gezien en misschien vroeg je je af waarom de berkenboom er zo vreemd gemarkeerd uit ziet. Nu weet je waarom.